پهنه بندی ژئومورفولوژیکی و ارزیابی توان اکولوژیکی به منظور ایجاد و توسعه سکونتگاههای انسانی با روش سلسله مراتبی فازی (مطالعه موردی : نقشه های توپوگرافی 250000 سمنان و گرمسار)

امروزه با توجه محدودیت بالای منابع طبیعی در استان سمنان، نیاز به مدیریتی کارا و آینده نگر در جهت نیل به توسعه پایدار بیش از پیش احساس می گردد. عنایت به پارامترهای علمی توسعه شهری که توجه ویژه ای به محیط زیست دارند، تاثیر به سزایی در این امر خواهد داشت. در پژوهش پیش رو امکان توسعه شهری از دو منظر ژئومورفولوژیکی و توان اکولوژیک به طور مجزا در غرب این استان مورد مطالعه قرار گرفت تا با پهنه بندی مناطق مستعد، از هدر رفت انرژی، سرمایه و زمان جلوگیری به عمل آید. پس از انجام مطالعات کتابخانه ای و انتخاب مناسب ترین روش پژوهش، نقشه های 1:250000 از سازمان های مربوطه اخذ و در نرم افزار مربوط به سامانه اطلاعات مکانی استفاده گردید. برای وزن دهی لایه ها در این نرم افزار از روش سلسله مراتبی فازی بهره برده شد. در انتها دو نقشه بررسی توسعه سکونتگاه های شهری و توان اکولوژیک منطقه مطالعاتی حاصل گردید. به طور کلی 02/82% منطقه مطالعاتی از لحاظ پارامترهای توسعه شهری و 33/58% از لحاظ توان اکولوژیک در محدوده مستعد توسعه شهری قرار دارند. سمنان و گرمسار دو شهر مهم در منطقه مطالعاتی، از لحاظ توسعه شهری در محدوده تناسب متوسط قرار گرفتند؛ لذا توسعه این دو شهر مشروط به در نظر گرفتن مواردی خاص قابل اجرا خواهد بود. شمال منطقه مطالعاتی نیزکه غالب شهر و روستاهای منطقه را در بر می گیرد، در محدوده نامناسب توسعه شهری قرار دارد.